Ulasan Artikel 1 (Kebimbangan Matematik)

Mathematics Anxiety among 4TH And 5TH Grade Turkish Elementary School Students 

(2008)

Ditulis Oleh: Fulya Yüksel-Şahin

Kebimbangan Matemaik

Abstrak:

Using a sample of 4th and 5th graders, this study investigated whether students’ mathematics anxiety differed significantly according to a group of variables. A total of 249 students participated in the study. “The Mathematics Anxiety Scale for Elementary School Students” and “The Personal Information Form” were used for data collection. Independent samples t-tests, Oneway Anova and Schefee test were used to analyze the data. Results showed that students’ mathematics anxiety differed significantly according to gender, whether they liked mathematics class or not, whether they liked their mathematics teachers or not and the achievement level in mathematics. Female students reported significantly higher mathematics anxiety than males. Students who liked mathematics class and those who liked their mathematics teachers had lower anxiety. Students with higher achievement in mathematics reported lower degrees of mathematics anxiety. However, results did not show any significant difference in students’ mathematics anxiety with respect to their grade level and gender-stereotypes about success in mathematics. 

Ulasan:

Artikel "Mathematics Anxiety among 4TH And 5TH Grade Turkish Elementary School Students" ditulis dan dilaksanakan oleh Fulya Yuksel-Sahin pada tahun 2008. Kajian ini membincangkan tentang kebimbangan matematik di kalangan murid Turkish tahap 4 dan 5 di sekolah rendah. 

Kajian ini menggunakan sampel murid tahun 4 dan 5 di sebuah sekolah rendah. Seramai 249 murid telah melibatkan diri dalam kajian ini. Tujuan kajian ini dijalankan adalah untuk mengkaji sama ada kebimbangan matematik di kalangan murid berbeza dengan berdasarkan kepada beberapa faktor. Instrumen yang digunakan oleh pengkaji ialah “The Mathematics Anxiety Scale for Elementary School Students” dan “The Personal Information Form” untuk mengutip data.

Dalam kajian ini, pengkaji telah mengenalpasti beberapa faktor yang menyebabkan kebimbangan matematik di kalangan murid sekolah rendah. Antaranya:  

• Ketidakselesaan murid-murid.

Pernyataan pengkaji ini telah disokong oleh Hasbee et al(2009) yang menyatakan bahawa murid sering melalui kegagalan dalam prestasi mereka kerana resah dan berasa tidak selamat terhadap matematik.

• Faktor persekitaran. 

Murid-murid sekolah rendah mengalami tekanan yang kuat daripada ibu bapa dan pihak guru yang selalu mengharapkan pencapaian yang baik dan tinggi. Ibu bapa sangat mementingkan pencapaian markah. Tekanan yang terlalu kuat menyebabkan murid-murid sekolah rendah mengalami tanggapan yang negatif terhadap matematik dan semakin tidak meminati matapelajaran ini. 

• Sikap guru.

Dalam kajian ini lagi, pengkaji telah menyatakan bahawa pengalaman negatif terhadap matapelajaran matematik sewaktu zaman persekolahan menyumbang kepada kebimbangan matematik di kalangan murid-murid sekolah rendah. Untuk meningkatkan prestasi dan pencapaian matematik di kalangan murid-murid, sesetengah guru telah "mengugut" murid-murid. Kesannya,  murid-murid takut untuk bertanya dan menjawab soalan yang diberikan.

Daripada dapatan kajian, adalah jelas menunjukkan bahawa terdapat perkaitan di antara kebimbangan matematik dengan faktor jantina. Keputusan pengkaji menunjukkan bahawa pelajar perempuan mempunyai tahap kebimbangan yang lebih tinggi daripada lelaki. Walau bagaimanapun, didapati keputusan pengkaji tidak disokong oleh kajian-kajian lepas. Menurut kajian yang dijalankan oleh Newstead (1998), tiada terdapat perkaitan di antara jantina dengan kebimbangan matematik. Keputusan ini turut turut disokong oleh Rexses (1995) dan Gierl and Bisanz (1995) yang mengatakan bahawa tiada perbezaan bagi skor kebimbangan matematik antara murid lelaki dan murid perempuan. 

Selain itu, dapatan kajian ini juga menunjukkan bahawa murid yang mempunyai "minat" yang tinggi terhadap guru matematik mereka menunjukkan tahap kebimbangan yang lebih rendah berbanding murid yang tidak mempunyai "minat" terhadap guru matematik mereka. Pernyataan pengkaji telah disokong oleh seorang pengkaji tempatan, iaitu Nur A’ain et al (2009) yang mengatakan bahawa guru merupakan faktor yang paling penting dalam  kebimbangan matematik di kalangan murid. 

Dalam bahagian terakhir, pengkaji telah mencadangkan beberapa kaedah yang sesuai untuk mengatasi kebimbangan matematik di kalangan murid-murid. Antara cadangan beliau ialah kaedah Woodard, iaitu menyediakan keadaan persekitaran yang tidak mengancam dalam bilik darjah untuk mengurangkan tahap kebimbangan matematik di kalangan murid. Menurut pengkaji lagi, persekitaran yang selamat dan selesa akan dapat membantu murid dalam menangani masalah kebimbangan matematik dengan lebih baik.